Cały zespół Kancelarii pragnie życzyć swoim Klientom i Partnerom wesołych Świat Wielkanocnych, spędzonych w zdrowiu i pomyślności!
Na podstawie dodanego art. 74a Prawa o ruchu drogowym, urząd będzie wydawał nowy dowód rejestracyjny dla pojazdu, jeżeli w obecnym dowodzie nie będzie już miejsc przeznaczonych na pieczątki informujące o przeglądzie samochodu, tylko jeśli właściciel pojazdu będzie zainteresowany wymianą dowodu. W przypadku, kiedy w dowodzie rejestracyjnym nie będzie miejsca na kolejną pieczątkę informującą o przeglądzie, to diagnosta po przeprowadzonym badaniu technicznym wyda zaświadczenie wraz z informacją o dacie kolejnego obowiązkowego badania. Właściciel sprzedający samochód będzie wtedy obowiązany wydać nabywcy zaświadczenia ostatniego przeglądu otrzymanego od diagnosty.
Nowelizacja wprowadza ponadto możliwość zarejestrowania pojazdu bądź czasowego zarejestrowania pojazdu nie tylko w miejscu stałego pobytu, ale też w starostwie właściwym dla miejsca czasowego zamieszkania. Dużym ułatwieniem będzie ponadto możliwość zwrócenia się o czasowe pozwolenie oraz wydanie zalegalizowanych tablic rejestracyjnych z urzędu właściwego dla czasowego zamieszkania, a także do urzędu właściwego dla miejsca zakupu lub odbioru pojazdu, jeżeli zakup miał miejsce na terytorium Polski. W przypadku pojazdów wywożonych za granicę, to starostwo dokona ich wyrejestrowania.
Możliwe będzie zachowanie dotychczasowego numeru rejestracyjnego pojazdu przy przerejestrowaniu pojazdu, o ile pojazd był zarejestrowany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i posiada tablice zgodne z właściwymi przepisami wykonawczymi.
Zmiany dotyczą ponadto tablic rejestracyjnych. Przepisy dotyczące małych tablic zostały zaostrzone. Do art. 60 Prawa o ruchu drogowym, dodano dwa nowe podpunkty. Zabrania się: „3a) umieszczania na pojeździe tablic (tablicy) rejestracyjnych w innym miejscu niż konstrukcyjnie do tego przeznaczone; 3b) umieszczania na pojeździe jednorzędowych zmniejszonych tablic rejestracyjnych, jeżeli pojazd nie posiada zmniejszonych wymiarów miejsca konstrukcyjnie przeznaczonego do umieszczenia tablicy rejestracyjnej.” Zmiana skutkuje tym, że każdy samochód posiadający wnękę przeznaczoną dla dużych tablic rejestracyjnych, będzie mieć zamontowane mniejsze tablice – nie przejdzie pozytywnie badań technicznych.
Kluczowym rozwiązaniem na które czekało wielu kierowców jest zmiana, która przewiduje, iż kierowca posiadający polskie prawo jazdy nie musi mieć fizycznie przy sobie dokumentu. Podczas kontroli policja zapyta kierowcę o dane osobowe, a następnie wprowadzi je do systemu komunikacji wyposażonego w bazę danych o kierowcach oraz pojazdach. Obecnie kierowcy nie muszą więc mieć przy sobie ani prawa jazdy, ani dokumentu potwierdzającego zawarcie umowy ubezpieczenia OC.
Ostatnia ze zmian może rodzić praktyczne problemy. Do tej pory nie udało się bowiem wdrożyć Centralnej Ewidencji Kierowców 2.0 (CEK 2.0). Usługa jest wdrażana w ramach CEK 1.0, co powoduje rozbieżności między zawartością bazy centralnej, a bazami lokalnymi znajdującymi się w posiadaniu poszczególnych powiatów i miast. Bardziej aktualne informacje znajdują się w bazach lokalnych, a nie ewidencji centralnej.
Kancelaria prowadzi sprawy z zakresu wykroczeń drogowych i przestępstw przestępstw przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji. Zapraszamy do kontaktu z kancelarią.
Od 24 marca 2020 r. obowiązują znowelizowane przepisy dot. tzw. upadłości konsumenckiej.
Czego dotyczą zmiany?
Osoby, które nie prowadzą działalności gospodarczej będą mogły skorzystać z uproszczonej procedury, czyli bez wyznaczenia sędziego komisarza. Może to znacznie przyspieszyć postępowanie.
Na etapie ogłaszania upadłości Sąd nie bada przyczynienia się dłużnika do stanu niewypłacalności.
Ewentualne niewłaściwe zachowania dłużnika dot. powstania zadłużenia może zostać wzięte pod uwagę dopiero na etapie ustalenia planu spłat. Wtedy może dojść do odmowy oddłużenia, jeżeli okaże się, że dłużnik w sposób oczywisty pokrzywdził swoich wierzycieli.
Nowelizacja przepisów zrównuje sytuację prawną osób fizycznych – wszyscy podlegając tym samym zasadom. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, czy dana osoba jest przedsiębiorcą, czy też nie. Warto o tym pamiętać, gdyż jest to znaczące ułatwienie dla wszystkich małych przedsiębiorców, którzy z różnych względów wpadli w tarapaty finansowe. Ustawodawca wskazuje, że mogą oni skorzystać z upadłości konsumenckiej.
[UPADŁOŚĆ KONSUMENCKA W LICZBACH – w 2018 r. ogłoszono 6.522 upadłości, a w 2017 r. ogłoszono 5.470 upadłości konsumenckich]
Kancelaria z powodzeniem prowadzi sprawy Klientów dot. upadłości konsumenckiej. Pomagamy na każdym etapie postępowanie. Jeżeli rozważasz ogłoszenie upadłości konsumenckiej zapraszamy do kontaktu.
CZYM JEST UPADŁOŚĆ KONSUMENCKA?
– jest to postępowanie sądowe dla osób, które stały się niewypłacalne
Ogłoszenie upadłości konsumenckiej dla wielu osób stanowi ostatnią deską ratunku. Klienci naszej kancelarii wskazują wprost, że gdyby nie upadłość konsumencka to nigdy nie wyszliby
z długów.
Ustawodawca wychodzi naprzeciw rosnącemu zainteresowaniu tej instytucji. Parlament zakończył prace nad zmianą przepisów dot. upadłości konsumenckiej, które mogą w znaczący sposób przyczynić się do większej liczby oddłużeń. W dniu 6 września 2019 r. ustawa została podpisana przez Prezydenta. Przepisy wchodzą w życie za 6 miesięcy.
Czego dotyczą zmiany?
Osoby, które nie prowadzą działalności gospodarczej będą mogły skorzystać z uproszczonej procedury, czyli bez wyznaczenia sędziego komisarza. Może to znacznie przyspieszyć postępowanie.
Jest to bardzo ważna zmiana. Obecnie Sąd rozpatrując wniosek o ogłoszenie upadłości konsumenckiej musi ustalić, czy dłużnik przyczynił się do powstania zadłużenia (doprowadzenia lub pogłębienia stanu niewypłacalności). Może to powodować oddalenie wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej.
Znowelizowane przepisy wskazują na zasadniczą zmianę podejścia. Na etapie ogłaszania upadłości Sąd nie będzie badał przyczynienia się dłużnika do stanu niewypłacalności. Ewentualne niewłaściwe zachowania dłużnika będą badane dopiero na etapie ustalenia planu spłat. Wtedy może dojść do odmowy oddłużenia, jeżeli okaże się, że dłużnik w sposób oczywisty pokrzywdził swoich wierzycieli.
W komunikacie Prezesa Rady Ministrów czytamy: „Tak jak w przypadku niewypłacalności przedsiębiorców, o ogłoszeniu upadłości powinien przede wszystkim decydować stan niewypłacalności (stan, w którym dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych), a nie ocena zawinienia dłużnika w doprowadzeniu lub pogłębieniu stanu zadłużenia. Obecnie możliwość oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości na podstawie ustalenia, że dłużnik doprowadził do swojej niewypłacalności lub istotnie zwiększył jej stopień, jest przyczyną znacznych różnic orzeczniczych w poszczególnych okręgach sądowych, co przyczynia się do powstania na terenie kraju zjawiska tzw. turystyki upadłościowej”.
NIEWYPŁACALNOŚĆ – stan, w którym dłużnik utracił zdolność do wykonywania swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych, czyli nie jest w stanie spłacać zadłużenia
Katalog zobowiązań niepodlegających umorzeniu pozostaje bez zmian i obejmuje on np.:
– zobowiązania o charakterze alimentacyjnym,
– dotyczące naprawienia szkody wynikającej z przestępstwa lub wykroczenia,
– wynikające z rent z tytułu odszkodowania za wywołanie choroby, niezdolności do pracy, kalectwa lub śmierci.
UPADŁOŚĆ KONSUMENCKA W LICZBACH – w 2018 r. ogłoszono 6.522 upadłości, a w 2017 r. ogłoszono 5.470 upadłości konsumenckich
[poniżej informacja dot. aktualnego etapu prac nad ustawą]
W zależności od wykrytego stężenia alkoholu we krwi lub ujawnionego w badaniu alkomatem, może stanowić przestępstwo lub wykroczenie.
Do przestępstwa prowadzenia w stanie nietrzeźwości (art. 178a § 1 lub 4 k.k.) dochodzi w przypadku stężenia powyżej 0,25 mg/l alkoholu (odpowiednio 0,5 promila i więcej alkoholu we krwi).
Do wykroczenia dochodzi natomiast w sytuacji kierowania pojazdem w stanie po użyciu alkoholu (zgodnie z treścią art. 87 § 1 k.w.), wówczas gdy wynik badania trzeźwości wyniesie od 0,10 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu (0,2 promila) do 0,25 mg/ alkoholu (do 0,5 promila).
Jeśli czyn zostanie zakwalifikowany jako przestępstwo jazdy pod wpływem alkoholu z art. 178a § 1 k.k, to grozi nam:
Jeśli dopuścimy się ponownego kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwości z art. 178a § 4 k.k., grozi nam:
Jeśli stężenie alkoholu będzie niższe i zostanie zakwalifikowane jako wykroczenie jazdy po alkoholu z art. 87 § 1 k.w., grozi nam:
Pomimo prowadzenia po alkoholu, przepisy dają możliwość aby skrócić ustawowy zakaz lub umorzyć postępowanie, nie orzekając o zakazie.
Dostęp do całego artykułu dotyczącego prowadzenia pod wpływem alkoholu poniżej:
Kilka tygodni temu w ramach audycji „Godzina z ekspertem” w #Radio Zachód odpowiadaliśmy z adwokat Natalią Petryszyn – Zachwieja na pytania dot. rozwodu. Przygotowaliśmy krótkie podsumowanie dot. tego jakie są skutki rozwodu. W poprzednim artykule (TUTAJ) mogliście przeczytać o niemajątkowych skutkach rozwodu, czas zatem na skutki MAJĄTKOWE.
Nie będę ukrywał, że jest to zagadnienie, które często budzi najwięcej emocji wśród rozwodzących się małżonków. Niejednokrotnie rozmowy dotyczące m.in. tego jak podzielić majątek są dla stron problemem. Poniżej postaram się omówić najważniejsze skutki majątkowe rozwodu.
Ustanie ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej
Wraz z uprawomocnieniem się wyroku rozwodowego wspólność majątkowa ustaje. Co to dokładnie oznacza? Otóż, podczas trwania małżeństwa mamy do czynienia ze wspólnością bezudziałową, w zw. z czym nie możemy określić np., że żona ma udział w majątku wspólnym wynoszący 60% a maż 40%.
Sytuacja zmienia się jednak po rozwodzie, gdyż następuje przekształcenie wspólności bezudziałowej na udziałową. Co się zatem dzieje dalej, jakie skutki przynosi takie przekształcenie? Jest ich kilka, należy przede wszystkim pamiętać, że:
a) możemy posiadać określony przedmiot oraz czerpać z niego pożytki,
mieszkanie, dom czy samochód. Czerpanie pożytków może polegać m.in. na jego wynajmowaniu.
b) możemy dochodzić wszelkich roszczeń, aby zachować nasze wspólne prawo,
możemy wyjść z powództwem o ochronę posiadania, jeżeli ktoś bezprawnie naruszył nasze prawo własności.
c) jesteśmy zobowiązani, aby ponosić koszty, ciężary, a także wydatki związane z majątkiem,
płacimy podatek od nieruchomości.
d) możemy także żądać podziału majątku.
Pamiętajmy, że takie żądanie nie ulega przedawnieniu.
Koniec sprawy rozwodowej bardzo często jest początkiem sprawy o podział majątku wspólnego. Jeżeli byli małżonkowie nie uregulowali tej kwestii w ramach postępowania rozwodowego, a jest to możliwe w przypadku, gdy nie przedłuży sprawy o rozwód (nie spowoduje nadmiernej zwłoki), to muszą stawić czoła nowemu postępowaniu, tym razem przed Sądem Rejonowym.
O podziale majątku można bez wątpienia przygotować osobny artykuł, natomiast poniżej kilka kwestii, o których warto pamiętać:
a) udziały małżonków w majątku wspólnym są co do zasady równe, ale każdy z małżonków może żądać ustalenie nierównych udziałów (np. żona 60 %, a mąż 40 %), jednakże tylko w sytuacji, gdy przemawiają za tym ważne powody,
b) w sprawie dot. podziału majątku poza samym podziałem sąd kompleksowo rozlicza wzajemne roszczenia małżonków,
jeżeli jeden z małżonków dokonał nakładów z majątku osobistego na majatek wspólny – zdarza się tak m.in. gdy oszczędności sprzed zawarcia związku małżeńskiego przeznaczymy na wykończenie bądź remont nieruchomości wspólnej.
c) możliwość podziału majątku nie ulega przedawnieniu, przepisy nie nakładają na byłych małżonków obowiązku zrealizowania tej sprawy w określonym czasie.
Doświadczenie uczy jednak, że co do zasady lepej nie odkładać tego na przyszłość. Często ważne dowody ulegają zagubieniu, co może się przełożyć na wynika sprawy.
Podziału majątku wspólnego byli małżonkowie mogą także dokonać poprzez zawarcie tzw. umowy działowej. Jeżeli oboje znajdą porozumienie, to podział majątku nie musi wiązać się z długim postępowaniem sądowym. W tego typu sprawach sprawdza się powiedzenie „zgoda buduje, niezgoda rujnuje”.
Mogłoby się wydawać oczywiste, że po byłym małżonku nie dziedziczymy. Wiele razy spotkałem się jednak z taką sytuacją, gdy były małżonek był naprawdę zdziwiony, gdy dowiadywał się, że nie należy do kręgu spadkobierców ustawowych.
Ważne! Możliwość wyłączenia małżonka od dziedziczenia ustawowego istnieje również, gdy rozwód nie został jeszcze prawomocnie orzeczony, a spadkodawca wystąpił o orzeczenie rozwodu lub separacji z wyłączniej winy drugiego małżonka, a żądanie to było uzasadnione (stanowi o tym art. 940 § 1 Kodeksu cywilnego – poniżej).
Zapomnijmy również o zachowku – były małżonek nie należy do kręgu osób uprawionych do występowania z roszczeniem o zachowek.
Niejednokrotnie zacięte boje pomiędzy małżonkami w sprawach rozwodowych dotyczą kwestii alimentów. Kiedy można żądać alimentów dla siebie od byłego małżonka?
Pozwolę sobie zacytować przepis art. 60 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Przepis może budzić wątpliwości, dlatego poniżej posłużę się prostym wyjaśnieniem
„Paragraf 1 komentowanego przepisu stanowi:
1) przesłanka podmiotowa:
a) uprawnionym do otrzymania alimentów po rozwodzie jest małżonek niewinny, jeżeli drugi małżonek jest również niewinny, czyli przy rozwodzie bez orzekania o winie, albo małżonek współwinny, czyli przy rozwodzie z winy obu stron,
b) zobowiązanym do płacenia alimentów po rozwodzie jest małżonek niewinny, jeżeli drugi małżonek jest również niewinny, czyli przy rozwodzie bez orzekania o winie, albo małżonek współwinny, czyli przy rozwodzie z winy obu stron,
2) przesłanka przedmiotowa – niedostatek; Kodek rodzinny i opiekuńczy nie definiuje tego pojęcia. Przyjmuje się, iż niedostatek oznacza niemożność zaspokojenia usprawiedliwionych potrzeb życiowych. Obowiązek udowodnienia tej przesłanki obciąża uprawnionego.
1) przesłanka podmiotowa:
a) uprawnionym do otrzymania alimentów po rozwodzie jest małżonek niewinny przy orzeczeniu wyłącznej winy drugiego małżonka,
b) zobowiązanym do płacenia alimentów po rozwodzie jest małżonek wyłącznie winny,
2) przesłanka przedmiotowa: istotne pogorszenie sytuacji materialnej: KRO nie definiuje tego pojęcia. Przyjmuje się, iż musi zostać udowodnione, że po rozwodzie małżonek uprawniony będzie miał sytuację materialną gorszą niż w małżeństwie oraz że to pogorszenie ma charakter istotny, czyli odczuwalny. Nie oznacza to jednak aż niedostatku, czyli uprawniony może zaspokajać swoje usprawiedliwione potrzeby, a nawet potrzeby wyższego rzędu, i to na poziomie wyższym niż przeciętny w społeczeństwie, ale jednocześnie na poziomie niższym niż dotychczas w małżeństwie. Obowiązek udowodnienia tej przesłanki, a ściślej, tych obu przesłanek, tj. pogorszenia oraz istotności – obciąża uprawnionego.
1) w każdym czasie w przypadku zawarcia nowego małżeństwa przez uprawnionego do alimentacji, oraz
2) po upływie 5 lat od rozwodu w przypadku, gdy zobowiązanym do alimentacji był małżonek niewinny (w przypadku rozwodu bez orzekania o winie); termin ten jednak może być przedłużony przez sąd rodzinny (Sąd Rejonowy Wydział Rodzinny i Nieletnich) w zasadzie bezterminowo ze względu na wyjątkowe okoliczności, których udowodnienie obciąża uprawnionego do alimentacji”
/red. K. Gromek, Komentarz do KRiO, art. 60, Warszawa 2018/
Kto zatem nie może żądać środków utrzymania (alimentów)? – tylko: małżonek winny rozkładu pożycia od małżonka, który winy rozkładu nie ponosi.
Nie są to wszystkie skutki majątkowe, jakie wywołuje rozwód. Pamiętać należy również o tym, że:
– prawomocny wyrok rozwodowy stanowi podstawę wpisu w księdze wieczystej współwłasności w częściach ułamkowych,
– rozwód wpływa również na spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu,
– powstają także określone konsekwencje na gruncie prawa podatkowego (solidarna odpowiedzialność za zaległości podatkowe powstałe z tytułu zobowiązań podatkowych powstałych w czasie trwania wspólności majątkowej, lecz do wysokości wartości przypadającego udziału w majątku wspólnym).
Kancelaria specjalizuje się m.in. w sprawach dot. rozwodu, podziału majątku wspólnego, alimentów oraz kontaktów z dziećmi.
Jeżeli masz pytania dot. rozwodu to zapraszamy do kontaktu.
Autor: radca prawny Radosław Zachwieja
W dniu 2 sierpnia b.r. mieliśmy przyjemność wystąpić w Radiu Zachód. Poruszyliśmy tematykę związaną z rozwodem, w tym m.in. jakie są skutki prawne rozwodu, czy druga strona musi zgadzać się na rozwód i czy przy rozwodzie jest potrzebny adwokat albo radca prawny.
Serdecznie dziękujemy za zaproszenie do audycji „godzina z ekspertem” i możliwość udzielenia odpowiedzi na pytania dotyczące spraw o rozwód.
Dziękujemy też wszystkim słuchaczom za poświęcony czas!
Z takim stwierdzeniem spotykam się bardzo często. Klientka lub klient chce zasięgnąć porady w sprawie rozwodowej. Po kilku minutach rozmowy często słyszę, że małżonek lub małżonka „nie zgodzi się na rozwód i co w takiej sytuacji”? Czy potrzebna jest zgoda na rozwód?
W zdecydowanej większości przypadków „zgoda na rozwód” pochodzi z seriali, najcześciej tych zza oceanu. Wiele osób odnosi taką „zgodę” do swojej sytuacji, błędnie przyjmując, że małżonek zawsze musi się zgodzić na rozwód. Nic bardziej mylnego. W wielu przypadkach małżonek, który nie przyczynił się do rozpadu małżeństwa obawia się, że nie dostanie zgody na rozwód, całkiem niesłusznie.
W tym momencie czas na sakramentalne – „co do zasady”, a więc co do zasady nie ma się czego obawiać. Natomiast należy pamiętać, iż w polskim ustawodawstwie jest jeden przepis, który daje możliwość niewyrażenia zgody na rozwód.
Kiedy zatem małżonek może nie wyrazić zgody na rozwód? Otóż stanowi o tym art. 56 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
„Rozwód nie jest również dopuszczalny, jeżeli żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładu pożycia, chyba że drugi małżonek wyrazi zgodę na rozwód albo że odmowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego”.
Kiedy rozbierzemy powyższy przepis na czynniki pierwsze od razu rzuca się nam w oczy, że rozwodu musi żądać małżonek, który jest wyłącznie winny rozkładu pożycia. Nie są to sytuacje bardzo częste – wina kobiet orzekana jest w około 3% przypadków, natomiast w przypadku mężczyzn wynosi ona około 18%.
Kiedy zatem możemy mieć do czynienia z w/w przepisem? Otóż ma on zastosowanie, kiedy z pozwem o rozwód występuje małżonek, który w trakcie postępowania sądowego zostanie uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia małżeńskiego, a drugi z małżonków wyraźnie sprzeciwi się rozwodowi.
Niekoniecznie. Należy pamiętać, że cytowany powyżej przepis wskazuje, kiedy zostanie orzeczony rozwód, nawet gdy żąda go małżonek wyłącznie winny rozpadowi małżeństwa.
Przepis wskazuje na 2 przypadki:
1) drugi małżonek godzi się na rozwód, bądź
2) odnowa jego zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Pierwszej sytuacji nie trzeba wyjaśniać. Sąd nie będzie utrzymywał małżeństwa, gdy obie strony są zgodne (i nie występują inne negatywne przesłanki rozwodu – o nich w kolejnym wpisie).
Dużo ciekawsza jest druga sytuacja, tj. gdy odmowa zgody na rozwód jest w danych okolicznościach sprzeczna z zasadami współżycia społecznego.
Pojawia się kolejny ciekawy zwrot – sprzeczność z zasadami współżycia społecznego.
Małżonek (wyłącznie winny rozpadu małżeństwa) wnosi pozew o rozwód, druga strona nie zgadza się na rozwód. Powód uważa jednak, że ten brak zgody jest niezgodny z zasadami współżycia społecznego i chce, aby rozwód został jednak orzeczony.
Czy dla powoda jest szansa na to, aby jednak doszło do orzeczenia rozwodu (mimo jego wyłącznej winy w rozkładzie pożycia małżeńskiego)?
Tak. Trzeba jednak wykazać przed Sądem, że brak zgody w konkretnych okolicznościach faktycznych narusza zasady współżycia społecznego. Katalog sytuacji, kiedy dojdzie do naruszenia w/w zasad jest nieograniczony. Można wręcz powiedzieć, że życie pisze scenariusze, których nie da się zamknąć w sztywne ramy przepisów, dlatego posłużono się w tym wypadku zwrotem niedookreślonym.
Przechodząc do rzeczy, poniżej przedstawiam tylko kilka przykładów orzeczeń Sądu Najwyższego, który wskazał kiedy odmowa zgody na rozwód może naruszać zasady współżycia społecznego:
1) Nie zasługuje na aprobatę odmowa zgody na rozwód, która służy tylko chęci zamanifestowania przewagi nad małżonkiem domagającym się orzeczenia rozwodu i przeszkodzeniu w ułożeniu sobie przez niego życia osobistego (III CKN 665/00 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 21-11-2002),
2) Odmowa wyrażenia zgody na rozwód jest uprawnieniem małżonka nie ponoszącego winy za rozkład pożycia i z zasady prowadzi do niemożności orzeczenia rozwodu. Odmowa nie może być narzędziem zemsty lub szykany (V KCN 129/00 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 24-10-2000),
3) Odmowa pozwanej zgody na rozwód, spowodowana nie pozytywnym uczuciem, a przekonaniem, że rozwód byłby niezasłużoną nagrodą dla powoda, jest sprzeczna z zasadami współżycia społecznego (II CKN 606/98 – wyrok SN – Izba Cywilna z dnia 08-12-1999).
Nasza kancelaria specjalizuje się m.in. w sprawach dot. rozwodu, podziału majątku wspólnego, alimentów oraz kontaktów z dziećmi.
Zapraszamy do kontaktu celem bliższego zapoznania się z ofertą kancelarii.
